Thuja, zwana żywotnikiem lub tują, jest najbardziej popularną rośliną na żywopłot w Polsce. Czemu? Dość szybko rośnie, nie jest szczególnie wymagająca, dobrze znosi cięcie i jej cena jest przystępna. Ma też swoje minusy – w cieniu łysieje, a przez okresy suszy wiele gatunków zaczyna „szyszkować”. Jeśli zbyt długo zwlekamy z cięciem, po jego wykonaniu roślina nie będzie wygląda atrakcyjnie.
CIS (Taxus) – zdecydowanie jedna z najpiękniejszych roślin żywopłotowych. Cis świetnie znosi formowanie, nawet przycięty bardzo silnie, dobrze się odbudowuje. Nie jest wymagający co do stanowiska, choć na glebach żyznych rośnie obficiej. Doskonale znosi głęboki cień oraz pełne słońce. Minusy: cis pospolity rośnie wolno, nieco szybciej cis pośredni. Sadzonki są stosunkowo drogie, a sama roślina jest trująca.
CYPRYSIK (Chamaecyparis) – roślina często mylona z tują. Ma podobne wymagania i wygląd do tui, jednak regularnie cięty może osiągnąć ciekawszy efekt – łuski się delikatniejsze, przez co przycięta powierzchnia sprawia wrażenie miękkiego musu. Minusy: gorzej niż żywotnik znosi zimy.
CHOINA (Tsuga) – rosnąca samopas staje się pokaźnym drzewem. Jeśli jednak zdecydujemy się posadzić choinę jako żywopłot, możemy osiągnąć piękne rezultaty. Dobrze znosi cień i cięcie, jest mało wymagająca. Minusy: w pierwszych latach jej wzrost jest powolny, preferuje wilgotne podłoże, choć na terenach mniej obfitujących w wodę też sobie radzi.
BUKSZPAN (Buxus) – roślina o bardzo gęstym pokroju. Sprawdza się zarówno w cieniu, jaki i w słońcu. Rewelacyjnie znosi cięcie i wygląda atrakcyjnie nawet, gdy zdecydujemy się mocno go zmniejszyć. Minusy: wolny wzrost
OSTROKRZEW (Ilex) – roślina o pięknych, ciemnozielonych liściach. Jej dodatkowym atutem są ozdobne zimą owoce w kolorze czerwonym lub białym – zależnie od odmiany. Należy pamiętać, że jest rośliną rozdzielnopłciową – chcąc uzyskać owoce, co kilka sztuk okazów żeńskich musimy posadzić okaz męski. Ostrokrzew bardzo dobrze znosi zacienienie i mocne cięcie. Minusy: wrażliwy na mrozy.